Gisteren ondanks het barre weer sneeuw, wind, sneeuw, kou en sneeuw toch de geplande trainingsrit doorgezet. Vanwege slechte omstandigheden het plan opgevat om op de cyclocrosser te gaan in plaats van de 'roadie'..eh..wegfiets.
Na zo'n 2 uur stevige training, met veel afwisseling in belasting begon mijn rechter knie ietwat gevoelig te worden. Kleine steekjes aan de buitenkant van de knie bij het aanzetten. Binnen 5 minuten was de pijn zo hevig dat de neergaande beweging alleen nog onbelast te doen was.
Vanochtend "first thing" langs de sportfysio en de diagnose was inderdaad "frictie syndroom".
Wat het is
Het "Tractus Iliotibialis Frictie Syndroom" of TIFS ontstaat door terugkerende frictie van de tractus iliotibialis ( een peesplaat aan de buitenzijde van het bovenbeen) over de epicondyl (knobbel aan de buitenzijde boven de knie). Zie ook bovenstaande afbeelding.
De tractus iliotibialis (ITB) verschuift naar voren over het epicondyl van de knie bij kniestrekking en verschuift naar achteren bij kniebuiging. Bij iets minder dan 30 graden kniebuiging, treedt een frictiemoment (wrijvingsmoment)op van de ITB over het epicondyl. Herhaalde frictie geeft irritatie en een ontsteking. Precies op de frictie plek bevindt zich ook een slijmbeurs, dit is meestal de ontstekingshaard.
En nu?
De fysio heeft de bewuste slijmbeurs "gemanipuleerd", lees: zijn duim er gedurende een kwartier herhaaldelijk hard ingeduwd om de plek goed te irriteren om zo het herstel proces aan te wakkeren.....errug fijn!
Nu een paar dagen relatieve rust en eind van de week de training rustig hervatten, belasten tot aan de pijngrens, niet erboven.
Erg belangrijk is met rekoefeningen de spanning zo veel mogelijk van de bewuste peesplaat (aan de buitenkant van je bovenbeen) te verminderen.
