Het Record van Raalte

Koud was het..heeeel koud toen we aankwamen bij het Carmel Wielerpark in Raalte.
Mooi op tijd en ruim voor de aanvang van de wedstrijd dames en masters kwamen we aan en enkele minuten later werd het parcours vrijgegeven.
Eerst even parcours verkennen daarna inschrijven, dat bleek slim want dit was meteen de laatste kans; na de finish van de masters was er te weinig tijd om nog een keer rond te gaan voor onze eigen start.

Was het vorig jaar nog een compact rondje op het wielerpark Carmel in Raalte, dit jaar hadden de parcoursbouwers van CRT Raalte flink uitgepakt met een flinke lap modder,zand,gras en genot bovenop het feestje van vorig jaar.
Helemaal goed! Chappeau CRT raalte!

Door de onverwacht grote opkomst vorig jaar was het parcours wat "vol" tijdens de wedstrijden, dat was dit jaar na 1 ronde zeker niet meer het geval.

Aan de opkomst lag het overigens niet, vorig jaar had Raalte al het recordaantal deelnemers tot dan toe, 190 om precies te zijn.
Dat record ging gisteren compleet aan diggelen met een "Flabbergasting" 231!!

De Wedstrijd
Na een wat rommelige start, zat ik tussen de middenmoot toen het pact van de weg het veld indraaide, daar ging het meteen door een greppel en werd het smal, zo smal dat er een paar gingen liggen met opstopping tot gevolg en alleen de eerste 10 man kwamen er ongeschonden door, omdat ik braaf binnen de linten een weg door de opstopping baande en niet,zoals enkele (ietwat minder sportieve) mededeelnemers, over het lint stapte 2 bochten afsneed en zo op een vrij parcours weer verder kon, heb ik hier meteen al veel plekken verloren.
Ik voelde me een stuk beter dan vorige week in Almelo en het spel van "mannetje tik" kwam al snel op gang.
Spelregels zijn simpel:
1. Neem voorganger in vizier
2. Fiets het gat dicht
3. Paar tellen uitpuffen in zijn wiel
4. Mannetje inhalen
5. Begin weer bij 1.
Dit spelletje is een keer of 12 gelukt waardoor ik als 14e over de streep kwam.

Wat nog wel gezegd moet worden is dat Mike van Veelen gisteren ging als de brandweer, nu had ik toch al het idee dat hij elke week 1 kg lichter en 2 km/h sneller is....daar moet wel een ijzeren trainings-regime debet aan zijn.
In eerste instantie kon ik naar zijn wiel fietsen maar door een stuurfoutje van mezelf en het feit dat de junioren er direct daarna "tussen denderden" ontstond er een gaatje van een meter of 10.
Dat gaatje werd een gat en uiteindelijk verdween hij achter de horizon..en eindigde 4 plekken voor me!!
Mike deze heb ik genoteerd!


(flicks 'n vids: Frank Grave & Thomas Sommer)

Modderschaatsen in Almelo

Het beloofde vandaag in Almelo een herhaling te worden van de GOW-editie van vorig jaar.
Toch leek het bij het inrijden mee te vallen, de modder was minder diep en er lag niet zoveel water op als je zou verwachten na de regen van de afgelopen week.

De wedstrijd
Na een pech start...ik stond vrij goed, kwam ook goed op gang maar zat bij het inrijden van het veld compleet ingesloten door een valpartij voor en naast me, terwijl de meute langs kwam.... werd het dus weer een inhaalrace...maar goed dat kennen we en kunnen we dus geen paniek.

Meteen was helder dat er geen grote dingen van de benen verwacht hoefden te worden, daar zat enkel rijstepap vandaag.
Dus de "koffiemolen" erop en proberen overeind te blijven om de schade te beperken. Een rentree in de top 15 van het alg klassement snel uit mijn hoofd gezet en mijn ritme gezocht en gevonden.
Dat ging eigenlijk best en de een na de ander kon ik inhalen en zo schoof ik een plek of 20 op gedurende de eerste helft van de koers die steeds lastiger werd vanwege het afkalvende parcours.


Het was glibberig op de "harde" modderige delen met diepe sporen, loodzwaar op de "weke delen" waar je het gevoel had dat er op zijn minst 3 man aan je zadel zaten te trekken om je te laten stoppen en op de klinkers was het spekglad door alle opgereden drek. Dit alles maakte het een soort van modderschaatsfestijn.

Het onvermijdelijke overkwam dus ook mij...iets na half koers was het mijn beurt en ging ik ook onderuit net na de passage van de zandbak, ik viel op mijn derailleur-kant en had moeite mijn geblokkeerde achterwiel weer "vlot" te krijgen. Al prutsende telde ik 5 voorbijsnellende renners.

Halverwege de laatste ronde ging ik nogmaals, nu op mijn geblesseerde linker zijde.
Na een vlammende pijnscheut waar ik ff van op adem moest komen opnieuw gepruts met mijn fiets voor ik verder kon, stuur scheef , zadel overdwars en zowel achterpat als achterrem verbogen.
Ik ben ook hier ruim een halve minuut kwijt geraakt en kon toen de wedstrijd voorzichtig uitrijden met een aanlopende achterrem en een stuurstand die elke bocht tot een heus avontuur maakte....

Uitgekauwd kwam ik als 27e over de streep....dit is er een om snel te vergeten!
(foto's: Jeroen Brummelman)


Cijfers en lijntjes

Glibber en Gl-Eibergen

Na een weekje rust was het afwachten hoe het gisteren zou gaan bij de 2e koers uit de GOW competitie in Eibergen.
Het weer van de afgelopen dagen het er voor gezorgd dat het in ieder geval echt "cross" zou worden met een modder-quotiënt van 9 op de "schaal van drek".



We waren er tijdig zodat we voor de start van de Masters categorie nog een rondje parcours-verkenning konden doen. Prachtig technisch parcours, met een paar lange rechte stukken waar behoorlijk tempo gemaakt kon worden. Wat wel iets minder praktisch was, was de lengte van het parcours en dus de tijd die je nodig had voor 1 rondje; je kon krapaan 1x het rondje verkennen tussen 2 wedstrijden door, bij deze lengte en dit aantal bochten dat je moet onthouden was het prettig geweest als het een paar keer had gekund.

De wedstrijd
De groep was erg groot en er zat maar een meter of 20 tussen start en de eerste bocht, maar desondanks had ik voor de verandering helemaal niet zo'n beroerde start.
De eerste 2 ronden was het wel lastig om verder op te schuiven naar voren vanwege het technische rondje (of mijn gebrek aan techniek...haha); er waren maar een paar plekken waar ik mensen kon inhalen.

Daarnaast was ik erg bang om (op mijn geblesseerde schouder) te vallen, daarom heb ik de technische gedeelten, die ook erg modderig en glibberig waren, duidelijk voorzichtiger en dus langzamer gereden dan anders.

Toch kwamen na anderhalve ronde Jeroen Brummelman en Freek de Boer in zicht en ik was vast voornemens om op z'n minst bij hen aan te sluiten...ronde voor ronde kwam ik dichterbij totdat 2 ronden voor het eind, door een ongelukkig stuur-foutje mijn voorwiel een zwieper maakte en ik het lint in dreigde te vliegen....noodstop tot gevolg.
Toen ik weer goed-en-wel op de fiets zat, zag ik Jeroen 60 meter verderop net het bos indraaien.
Dat zou de laatste keer zijn dat ik een van hen te zien kreeg deze wedstrijd. Het gat was te groot geworden om dicht te krijgen. Helaas heeft Jeroen vanwege een val en een daarbij geblesseerde schouder...(nee geen geintje!) de wedstrijd moeten staken.
In de laatste ronde helaas nog 1 plekje moeten toegeven aan Ferdinand Tuin.
Als 15e kwam ik over de streep....best OK gezien de omstandigheden.

Blessure
Ik kan merken dat het beter gaat met mijn schouder, de bewegingsvrijheid wordt beter maar daardoor loop ik ook vaker tegen mijn (pijn)grens. De wedstrijd was dan ook voor mij geen minuut te kort.....

(fotos: www.wielerfoto.nl)