Love hurts

Na een nachtje onrustig slapen vanwege enerzijds de twijfel wel/niet starten en anderzijds de hardnekkige drang om telkens weer op mijn geblesseerde zijde te draaien kwamen we na enig zoeken (nee niet vanwege de mist) zaterdagochtend aan bij het DK parcours in Markelo.

Eerst maar eens het parcours verkennen. Er was nog geen wedstrijd op verreden en dat was te merken, de weg was nog niet echt gebaand en de oneffenheden waren in al hun glorie te "genieten", man ik lijk wel gek.....dit is niet te harden met die schouder...wel mooi parcours. Zou ik misschien met een hand aan het stuur...ach nee onzin...het lukt nooit om top 20 te rijden.
Na 3 rondjes op een steeds iets meer ingereden parcours toch besloten te starten en te kijken waar het schip strandt.

Nooit krijg ik een goeie startpositie als ik het goed kan gebruiken en uitgerekend nu sta ik op de 2e rij, net nu ik er niks aan heb want ik heb besloten om geen risico's te nemen en dus moedwillig als laatste het veld/bos in te draaien.

Zo gezegd zo gedaan en als 51e draaide ik het bos in, na een half rondje al "per ongeluk" een stel achterblijvers ingehaald, en met een stijgende adrenaline spiegel besloten "f*ck it" ik ga er gewoon voor. Met minimaal risico het maximale eruit persen.

Door me steeds te focussen op degene voor me en verbeten het gat dicht te fietsen was de pijn te harden; er was immers steeds een nieuw doelwit.
Het parcours werd ook steeds beter berijdbaar en uiteindelijk kwam ik als 19e over de streep.Huybergen here I come!

Wat natuurlijk enorm hielp was de steun van mijn trouwste supporter en "grootste" cross-fan ooit; mijn (bijna) 3 jarige neefje Levi (zie foto).

Als er waarheid schuilt in de spreuk "Love hurts", moet ik wel erg van cross houden....

Het ABC van een schouder

Na een iets te fanatiek oefenwedstrijdje op training in Almelo afgelopen donderdag avond, waarbij ik bij een val ongelukkig op mijn schouder was geland, heb ik gezellig de avond doorgebracht op de eerste hulp van het Medisch Spectrum Twente.

Omdat mijn sleutelbeen erg pijn deed en ook op en neer bewoog als ik mijn arm bewoog was ik, bang dat ie voor de 4e keer gebroken zou zijn toch maar ff naar het ziekenhuis gegaan. Ook omdat over 2 dagen het Districts Kampioenschap Veldrijden in Markelo verreden zou worden en ik wilde weten of starten onverantwoord zou zijn.
Afgezien van wat verrekkingen en kneuzingen bleek een partiële luxatie van mijn AC gewricht de boosdoener. In het ABC (Acromion-Band-Clavicula) bleek de B, de gewrichtsband zich niet meer van zijn verbindende taak te kwijten. In de figuur nr.8


1. Ligamentum coracoacromiale
2. Ligamentum trapezoidem en conoideum
3. Ligamentum coracoclaviculare
4. schouderblad {scapula}
5. sleutelbeen {clavicula}
6. bovenarm {humerus}
7. acromion
8. ligamentum acromioclaviculare

Wat is dat nou precies zo'n luxatie van het AC gewricht? www.sportzorg.nl zegt er het volgende over:

"Een luxatie van het AC (=acromion-claviculair (clavicula=sleutelbeen)) gewricht is een losschieten van het uiteinde van het sleutelbeen ter hoogte van het schoudergewricht. Bij het acromion zit het sleutelbeen vast middels diverse stevige banden om het omlaag te trekken. Bij een val op de schouder of arm kan het sleutelbeen breken, maar ook kunnen de bandjes afscheuren. Het gevolg van het scheuren is dat het uiteinde van het sleutelbeen omhoog komt te staan. Je kan het weer terugduwen, maar het schiet direct weer omhoog: het zogenaamde pianotoets-fenomeen. Ik herinner mij uit mijn studie tijd dat dergelijke letsels werden geopereerd; tegenwoordig is men veel terughoudender met opereren en krijgt de patiënt een mitella ter ondersteuning. Ook kan een tapebandage over het AC-gewricht stevigheid en pijnverlichting geven. Na een zestal weken kunnen voorzichtig aan weer de normale activiteiten worden ondernomen. Er blijft afhankelijk van de ernst van de luxatie een “knobbel”op de schouder over."


Dus strak ingetaped om toch te kunnen starten op het DK....nu nog hopen dat het parcours over fluweelzachte ondergrond waar elk kuiltje is uitgehaald zal voeren.....het zal mij benieuwen.
Ik zal me het DK 2008 met veel gevoel herinneren, zoveel is zeker.

Out of the box

Na een paar maandjes ongeduldig wachten was het vandaag zo ver..mijn nieuwe LOOK 566 was binnen.

Spannend........



Tadaaaaaaaa...



Morgen mijn "bike in a box" maar ns even bij ten Tusscher afleveren.

wordt vervolgd.....

Modder in mooi weer... (Almelo Nat. 2008)

Fris en vochtig was het toen we vanochtend de eerste rondjes op het bekende parcours van wielerpark de Sumpel reden, de lange zandstroken naast het water waren behoorlijke modderpoelen geworden en het welbekende dijkje lag er weer lekker glad bij.
Nou ja bekend, hoewel het terrein bekend is, het is immers ons "thuishonk", waren de parcoursbouwers er in geslaagd weer een verrassend rondje uit te zetten, de bochten lagen allemaal net weer anders dan we gewend waren.
Dit maal was het de eer aan de Masters om het spits af te bijten om 11:00, wij mochten om 12:00 starten.

Inmiddels brak het zonnetje door, er werd dus gestart in zomertenue; "blote-beens en blote-arms".

Ik mocht ergens halverwege het startvak opstellen en had niet eens zo'n slechte start. Nadat we het veld in vlogen waar inmiddels diepe sporen in de grond waren gesleten zat ik nog bij mijn te kloppen mannen, met name Jeroen Brummelman wilde ik vandaag niet uit het oog verliezen, helaas vloog er toen een pechvogel wiens voor en achter wiel het niet eens konden worden over het te kiezen spoor, "dwars door beeld", met stevig remmen (sturen is immers een slecht plan bij spoorvorming) kon ik hem ontwijken, maar toen waren mijn vogels wel gevlogen helaas.



Ik kon in de eerste paar ronden met een paar keer doortrekken op de rechte stukken aardig wat plaatsen goed maken, en half koers zat ik weer alleen met een gat achter me op Harry Ruiterkamp (sorry Harry) en een even groot gat voor me op het groepje met Jeroen Brummelman. De rest van de koers heb ik dus alleen gereden tot kort voor de finish toen ik met de streep in zicht werd gedubbeld door de winnaar....Edwin Raats....helaas kwam daarmee mijn wedstrijd een ronde prematuur tot een einde.

"Nummer 21 mag stoppen hoorde ik de omroeper zeggen toen ik langs de jury reed".
Ik dus.


(foto en video: Frank Grave, geniet vooral ook van de muzikale omlijsting!)

Cijfers en lijntjes

Uitslag: 26e.

Hardenberg aan zee

Niets wees er gisterenochtend op dat het cross-seizoen alweer begonnen is, stralend zonnig weer en een graadje of 20. Toen we het parkeer terrein opdraaiden en de typische GOW sfeer opsnoven, werden we er weer aan herinnerd waar we voor gekomen waren.
Snel even inschrijven en naar het parcours achteraan de Sprookjescamping de Vechtstreek, net op tijd om de start van de Nieuwelingen, Masters en Vrouwen te kunnen bijwonen.
Al snel werd duidelijk aan (het vanaf hier zichtbare deel van) het parcours en de rondetijden dat er wel het een en ander was gewijzigd ten opzichte van vorig jaar. Toen we even later het rondje konden verkennen werd dit bevestigd.
De organisatie was erin geslaagd het vorig jaar reeds geroemde parcours te overtreffen!
Het was nog afwisselender, technischer maar vooral ook selectiever gemaakt, met als scherprechter een extra lange zandstrook op het Oldemeijer strand.

Maarten Stadhouders heeft dit voor ons op video vastgelegd:


Evenals de start bij de Amateurs:


En ik ben natuurlijk erg vereerd met de volgende hoofdrol (dank Maarten):


Vorig seizoen konden we op www.gow.nu nog lezen dat GOW Hardenberg een nationale cross waardig was, dit jaar kreeg het evenement Internationale Allure.
Niet in de laatste plaats door deelname van groeiend aantal oosterburen. We kenden oudgediende Thomas Sommer natuurlijk al, in Hardenberg werd het internationale karakter verder onderstreept door de deelname van Matthias Ocklenburg bij de Masters en Carsten Hasemeyer ,Alexander Freese en Eric Nordmeyer bij de Amateurs.

Dit in combinatie met de zon en het strandzand maakten het tot een zeer geslaagd dagje "Hardenberg aan zee".

Nieuwkuijkse pijpenstelen

De wekker ging al om 5:45 vanochtend....buiten was het guur...waarom zou ik er in hemelsnaam uit gaan? Als ik niet afgesproken had met Maurijn zou ik me nog ns omgedraaid hebben...
Onderweg naar het Brabantse Land heb we elkaar eraan herinnerd waarom we dit ook alweer leuk vonden, voor dag en dauw op, het halve land afkarren om ergens in de stromende regen door de drek te fietsen...

Maar halverwege het eerste rondje inrijden had ik er weer helemaal zin in, dit wordt gaaf...mooi technisch en vanwege het weer niet zo'n criterium op gras zoals Harderwijk vorige week. . Nee, dit was cross..

De wedstrijd
Op 2na als laatste mocht ik oprijden in het startvak, hier in Brabant nemen ze de zaken erg serieus, start is 10:00 en geen seconde vroeger of later. Voor de verandering had ik eens geen superslechte start. Ook geen geweldige maar hoewel ik achteraan in het startvak stond was ik toch al een aantal plekken opgeschoven toen we het veld in doken.
Links aan houden, rechts is water en er komt dadelijk een bottle-neck....hmm ik hoor geen plons. Dan de eerste klim het bos in, FILE...ik probeer er langs te lopen maar kom er niet langs, ik zie Maurijn een plek of 4 voor me.
Boven gekomen begint het weer te rijden, ik zie Maurijn gestaag plekken opschuiven, maar houd hem in zicht, eigenlijk tot 1 ronde voor het eind.
Er komt meer ruimte en mijn gebruikelijke inhaalrace begint, na 3 ronden heb ik een man of 20 ingehaald ik heb een behoorlijk gat geslagen achter me, maar ook voor me is een behoorlijk gat. Het heeft geen zin dat te proberen dicht te rijden, daarvoor is de wedstrijd simpelweg te kort.
Ik besluit te consolideren en de groep achter me met twee mannen van team raats en o.a. Harry Ruiterkamp, die bezig waren terug te komen, op afstand te houden. Na 1 ronde wat recupereren, had ik weinig moeite om vervolgens weer gestaag mijn voorsprong op hen te vergroten.

Uitendelijk kwam ik als 27e over de finish. Gezien het deelnemersveld, de zwaarte van het parcours en het weer, ben ik erg tevreden.

Bij gebrek aan beter, foto's van het nog lege parcours bij het inrijden, je kan goed het hoogteverschil zien bij de bosrand.

Volgende week de eerste wedstrijd uit de GOW competitie in Hardenberg.

Cijfers en Lijntjes