Spanning

Zaterdag de Raboronde van Wichmond gereden. Nadat het vrijwel de hele dag geregend had waren de voorspellingen dat het droog zou worden kort voor de start. Met dat in gedachten zijn we (Maurijn en ikzelf) afgereisd richting Wichmond. Na inschrijven enkele ronden infietsen, het regende nog steeds en de parcours was behoorlijk glibberig.
Ik zat af te wegen of ik met een lagere bandenspanning zou gaan starten of de gebruikelijke 8,5bar zou laten staan. Er stond een aardig briesje dus als het zou op houden met regenen zou de weg redelijk snel opdrogen leek me.
Starten met 8,5 dus..

Op een prachtig parcours gingen de eerste ronden best lekker, het regende nog steeds maar omdat het hele peloton bij elkaar zat en dus de snelheid in de bochten relatief laag was ging het prima. Ik schoof gestaag naar voren door en toen maakte ik de eerste slipper; mijn achterwiel brak uit in de bocht en ik bleef met moeite overeind. Door deze actie zat ik in 1 klap weer achteraan het peloton, als het nu maar zou ophouden met regenen...

Nauwelijks een ronde later gebeurde precies hetzelfde, misschien omdat ik zat te kijken hoe voorin het peloton een lotgenoot ook een schuiver maakte en de struiken naast parcours in dook.
Inmidels was het peloton gebroken, zat ik aan de verkeerde kant van de breuk en had ik nadat ik na 16 van de 23 ronden voor de 4e keer de bocht uit geglibberd was er genoeg van..
Het was inmiddels opgehouden met regenen maar voor mij te laat, ik had duidelijk misgegokt.

Ondanks dat was het een mooie wedstrijd op een prachtig parcours.
Wichmond tot volgend jaar!

(foto's: Jeroen Brummelman)

Tijdrit de Lutte

Vanavond weer de tijdrit van TCO gereden. Voor mezelf had ik als doel gesteld onder de 15 minuten het 10,2km lange parcours af te leggen.

Eigenlijk ging het best OK hoewel ik het DK van maandag nog wel behoorlijk kon voelen.
Ik kon een goed ritme vinden en na 4,5km had ik een gemiddelde snelheid van ruim 44 km/h opgebouwd. Toen na opdraaien van de Honinglo weg de wind vol op kop kwam begon het
minder lekker te lopen en kort voor het opdraaien van de Lutterstraat schoten de hamstrings van mijn linker been in een kramp(zie grafiek).

Met strekken op de fiets kreeg de de ergste kramp wel weg maar het krampachtige gevoel bleef en ik moest terugschakelen en met een grotere trapfrequentie verder rijden, met moeite kreeg ik de snelheid daarna nog in de buurt van de 40 km/h laat staan er boven.

Ondanks de kramp ben ik best tevreden, mijn tijd van 14m32s is ruim onder de als doel gestelde 15 minuten en goed voor een 2e plek.
De winnaar, Michiel Derksen had een tijd van 14:00, ook zonder kramp had ik daar niet onder gekund. De kramp heeft m.i. de uitslag niet beinvloed

De uitslag
1. Michiel Derksen (14'00")
2. Ivo te Kiefte (14'32")
3. Maurice Tijink (14'35")
4. Jeroen Slagt (14'37")
5. Remco Siers (14'47")


Cijfers en lijntjes

DK-oost....eet smakelijk

Gisteren was het weer zover het DistrictsKampioenschap op de weg.

Zoals gewoonlijk werd dit verreden op het parcours rond de Zonneberg bij Groot Agelo (Ootmarsum).

Na een nacht van weinig slaap vanwege een opspelende maag, (eigen schuld want veel te zwaar chinees-getafeld de avond ervoor)met frisse moed richting Ootmarsum gepeddeld.
De maag was nog niet echt gekalmeerd maar ik dacht dat het allemaal wel los zou lopen.

Niets was minder waar; zodra het inspannings niveau uitsteeg boven dat van een gemiddelde duurtraining werd ik getrakteerd op een mengsel van maagkramp, misselijkheid en stevige oprispingen die zo fijn je ademhalingspatroon vernaggelen.

Hoe dan ook de eerste paar ronden ging het prima door in de "buik" van het peloton te blijven zitten. Toen halverwege de 4e ronde door een stuurfout van degene voor me de bocht naast het asfalt eindigde met een noodstop als gevolg, was de de aansluiting met het peloton kwijt. Nog even een beetje gelummeld om te kijken of er animo was bij een 2-tal dat ook onvrijwillig naast het asfalt had gestaan (de een had lekgereden, de ander een mechanisch defect)om iets van een organisatie op poten te zetten.


Dat was het geval en met z'n 3en hebben we zo een aantal ronden kop over kop gedraaid. Mijn kopbeurten gingen gepaard met erg veel last van maag en misselijkheid.

Toen we gaandeweg een steeds groter wordend aantal geloste renners "opgeveegd" hadden was er na verloop van tijd geen organisatie meer in de groep. Het gevolg; afwisselend stilvallen en dan weer voluit moeten gaan om geen gat te laten vallen,dit was voor mij de nekslag en na 7 ronden had ik er genoeg van.

Feitelijk was mijn DK de avond ervoor aan tafel al verloren...