December beelden

Omdat ik de laatste weken het schrijven wat heb verwaarloosd nu even een overzichtje in beeld en geluid van de afgelopen maand. Het betreft de volgende wedstrijden:

07/12 GOW Apeldoorn








13/12 GOW Vorden


14/12 GOW Nijverdal



21/12 GOW Hengelo

Fietsen voor Vietnam

Tien TriMM-collega's gaan de stichting Child Surgery helpen door voor minstens 200 kinderen een operatie bij elkaar te fietsen.

Zij zijn gezond, hebben leuk werk en dit stimuleert hen om met elkaar een bijdrage te willen leveren.
Van 6 tot 19 januari 2009 gaan ze in Vietnam 800 km afleggen per fiets.

In Vietnam worden jaarlijks honderden kinderen geboren met handicaps. Het gaat om kinderen met een hazenlip, een klompvoet, een liesbreukje of kinderen die loensen of scheel kijken.
Het verhelpen hiervan gebeurt in Vietnam gelukkig ook steeds meer, maar op het platteland en in de arme gebieden is er sprake van een enorme achterstand.
De stichting Child Surgery heeft als doelstelling om deze achterstand (en zichzelf) binnen nu en 6 jaar op te heffen.

Klik op onderstaande banner voor meer informatie:

Het Record van Raalte

Koud was het..heeeel koud toen we aankwamen bij het Carmel Wielerpark in Raalte.
Mooi op tijd en ruim voor de aanvang van de wedstrijd dames en masters kwamen we aan en enkele minuten later werd het parcours vrijgegeven.
Eerst even parcours verkennen daarna inschrijven, dat bleek slim want dit was meteen de laatste kans; na de finish van de masters was er te weinig tijd om nog een keer rond te gaan voor onze eigen start.

Was het vorig jaar nog een compact rondje op het wielerpark Carmel in Raalte, dit jaar hadden de parcoursbouwers van CRT Raalte flink uitgepakt met een flinke lap modder,zand,gras en genot bovenop het feestje van vorig jaar.
Helemaal goed! Chappeau CRT raalte!

Door de onverwacht grote opkomst vorig jaar was het parcours wat "vol" tijdens de wedstrijden, dat was dit jaar na 1 ronde zeker niet meer het geval.

Aan de opkomst lag het overigens niet, vorig jaar had Raalte al het recordaantal deelnemers tot dan toe, 190 om precies te zijn.
Dat record ging gisteren compleet aan diggelen met een "Flabbergasting" 231!!

De Wedstrijd
Na een wat rommelige start, zat ik tussen de middenmoot toen het pact van de weg het veld indraaide, daar ging het meteen door een greppel en werd het smal, zo smal dat er een paar gingen liggen met opstopping tot gevolg en alleen de eerste 10 man kwamen er ongeschonden door, omdat ik braaf binnen de linten een weg door de opstopping baande en niet,zoals enkele (ietwat minder sportieve) mededeelnemers, over het lint stapte 2 bochten afsneed en zo op een vrij parcours weer verder kon, heb ik hier meteen al veel plekken verloren.
Ik voelde me een stuk beter dan vorige week in Almelo en het spel van "mannetje tik" kwam al snel op gang.
Spelregels zijn simpel:
1. Neem voorganger in vizier
2. Fiets het gat dicht
3. Paar tellen uitpuffen in zijn wiel
4. Mannetje inhalen
5. Begin weer bij 1.
Dit spelletje is een keer of 12 gelukt waardoor ik als 14e over de streep kwam.

Wat nog wel gezegd moet worden is dat Mike van Veelen gisteren ging als de brandweer, nu had ik toch al het idee dat hij elke week 1 kg lichter en 2 km/h sneller is....daar moet wel een ijzeren trainings-regime debet aan zijn.
In eerste instantie kon ik naar zijn wiel fietsen maar door een stuurfoutje van mezelf en het feit dat de junioren er direct daarna "tussen denderden" ontstond er een gaatje van een meter of 10.
Dat gaatje werd een gat en uiteindelijk verdween hij achter de horizon..en eindigde 4 plekken voor me!!
Mike deze heb ik genoteerd!


(flicks 'n vids: Frank Grave & Thomas Sommer)

Modderschaatsen in Almelo

Het beloofde vandaag in Almelo een herhaling te worden van de GOW-editie van vorig jaar.
Toch leek het bij het inrijden mee te vallen, de modder was minder diep en er lag niet zoveel water op als je zou verwachten na de regen van de afgelopen week.

De wedstrijd
Na een pech start...ik stond vrij goed, kwam ook goed op gang maar zat bij het inrijden van het veld compleet ingesloten door een valpartij voor en naast me, terwijl de meute langs kwam.... werd het dus weer een inhaalrace...maar goed dat kennen we en kunnen we dus geen paniek.

Meteen was helder dat er geen grote dingen van de benen verwacht hoefden te worden, daar zat enkel rijstepap vandaag.
Dus de "koffiemolen" erop en proberen overeind te blijven om de schade te beperken. Een rentree in de top 15 van het alg klassement snel uit mijn hoofd gezet en mijn ritme gezocht en gevonden.
Dat ging eigenlijk best en de een na de ander kon ik inhalen en zo schoof ik een plek of 20 op gedurende de eerste helft van de koers die steeds lastiger werd vanwege het afkalvende parcours.


Het was glibberig op de "harde" modderige delen met diepe sporen, loodzwaar op de "weke delen" waar je het gevoel had dat er op zijn minst 3 man aan je zadel zaten te trekken om je te laten stoppen en op de klinkers was het spekglad door alle opgereden drek. Dit alles maakte het een soort van modderschaatsfestijn.

Het onvermijdelijke overkwam dus ook mij...iets na half koers was het mijn beurt en ging ik ook onderuit net na de passage van de zandbak, ik viel op mijn derailleur-kant en had moeite mijn geblokkeerde achterwiel weer "vlot" te krijgen. Al prutsende telde ik 5 voorbijsnellende renners.

Halverwege de laatste ronde ging ik nogmaals, nu op mijn geblesseerde linker zijde.
Na een vlammende pijnscheut waar ik ff van op adem moest komen opnieuw gepruts met mijn fiets voor ik verder kon, stuur scheef , zadel overdwars en zowel achterpat als achterrem verbogen.
Ik ben ook hier ruim een halve minuut kwijt geraakt en kon toen de wedstrijd voorzichtig uitrijden met een aanlopende achterrem en een stuurstand die elke bocht tot een heus avontuur maakte....

Uitgekauwd kwam ik als 27e over de streep....dit is er een om snel te vergeten!
(foto's: Jeroen Brummelman)


Cijfers en lijntjes

Glibber en Gl-Eibergen

Na een weekje rust was het afwachten hoe het gisteren zou gaan bij de 2e koers uit de GOW competitie in Eibergen.
Het weer van de afgelopen dagen het er voor gezorgd dat het in ieder geval echt "cross" zou worden met een modder-quotiënt van 9 op de "schaal van drek".



We waren er tijdig zodat we voor de start van de Masters categorie nog een rondje parcours-verkenning konden doen. Prachtig technisch parcours, met een paar lange rechte stukken waar behoorlijk tempo gemaakt kon worden. Wat wel iets minder praktisch was, was de lengte van het parcours en dus de tijd die je nodig had voor 1 rondje; je kon krapaan 1x het rondje verkennen tussen 2 wedstrijden door, bij deze lengte en dit aantal bochten dat je moet onthouden was het prettig geweest als het een paar keer had gekund.

De wedstrijd
De groep was erg groot en er zat maar een meter of 20 tussen start en de eerste bocht, maar desondanks had ik voor de verandering helemaal niet zo'n beroerde start.
De eerste 2 ronden was het wel lastig om verder op te schuiven naar voren vanwege het technische rondje (of mijn gebrek aan techniek...haha); er waren maar een paar plekken waar ik mensen kon inhalen.

Daarnaast was ik erg bang om (op mijn geblesseerde schouder) te vallen, daarom heb ik de technische gedeelten, die ook erg modderig en glibberig waren, duidelijk voorzichtiger en dus langzamer gereden dan anders.

Toch kwamen na anderhalve ronde Jeroen Brummelman en Freek de Boer in zicht en ik was vast voornemens om op z'n minst bij hen aan te sluiten...ronde voor ronde kwam ik dichterbij totdat 2 ronden voor het eind, door een ongelukkig stuur-foutje mijn voorwiel een zwieper maakte en ik het lint in dreigde te vliegen....noodstop tot gevolg.
Toen ik weer goed-en-wel op de fiets zat, zag ik Jeroen 60 meter verderop net het bos indraaien.
Dat zou de laatste keer zijn dat ik een van hen te zien kreeg deze wedstrijd. Het gat was te groot geworden om dicht te krijgen. Helaas heeft Jeroen vanwege een val en een daarbij geblesseerde schouder...(nee geen geintje!) de wedstrijd moeten staken.
In de laatste ronde helaas nog 1 plekje moeten toegeven aan Ferdinand Tuin.
Als 15e kwam ik over de streep....best OK gezien de omstandigheden.

Blessure
Ik kan merken dat het beter gaat met mijn schouder, de bewegingsvrijheid wordt beter maar daardoor loop ik ook vaker tegen mijn (pijn)grens. De wedstrijd was dan ook voor mij geen minuut te kort.....

(fotos: www.wielerfoto.nl)

Love hurts

Na een nachtje onrustig slapen vanwege enerzijds de twijfel wel/niet starten en anderzijds de hardnekkige drang om telkens weer op mijn geblesseerde zijde te draaien kwamen we na enig zoeken (nee niet vanwege de mist) zaterdagochtend aan bij het DK parcours in Markelo.

Eerst maar eens het parcours verkennen. Er was nog geen wedstrijd op verreden en dat was te merken, de weg was nog niet echt gebaand en de oneffenheden waren in al hun glorie te "genieten", man ik lijk wel gek.....dit is niet te harden met die schouder...wel mooi parcours. Zou ik misschien met een hand aan het stuur...ach nee onzin...het lukt nooit om top 20 te rijden.
Na 3 rondjes op een steeds iets meer ingereden parcours toch besloten te starten en te kijken waar het schip strandt.

Nooit krijg ik een goeie startpositie als ik het goed kan gebruiken en uitgerekend nu sta ik op de 2e rij, net nu ik er niks aan heb want ik heb besloten om geen risico's te nemen en dus moedwillig als laatste het veld/bos in te draaien.

Zo gezegd zo gedaan en als 51e draaide ik het bos in, na een half rondje al "per ongeluk" een stel achterblijvers ingehaald, en met een stijgende adrenaline spiegel besloten "f*ck it" ik ga er gewoon voor. Met minimaal risico het maximale eruit persen.

Door me steeds te focussen op degene voor me en verbeten het gat dicht te fietsen was de pijn te harden; er was immers steeds een nieuw doelwit.
Het parcours werd ook steeds beter berijdbaar en uiteindelijk kwam ik als 19e over de streep.Huybergen here I come!

Wat natuurlijk enorm hielp was de steun van mijn trouwste supporter en "grootste" cross-fan ooit; mijn (bijna) 3 jarige neefje Levi (zie foto).

Als er waarheid schuilt in de spreuk "Love hurts", moet ik wel erg van cross houden....

Het ABC van een schouder

Na een iets te fanatiek oefenwedstrijdje op training in Almelo afgelopen donderdag avond, waarbij ik bij een val ongelukkig op mijn schouder was geland, heb ik gezellig de avond doorgebracht op de eerste hulp van het Medisch Spectrum Twente.

Omdat mijn sleutelbeen erg pijn deed en ook op en neer bewoog als ik mijn arm bewoog was ik, bang dat ie voor de 4e keer gebroken zou zijn toch maar ff naar het ziekenhuis gegaan. Ook omdat over 2 dagen het Districts Kampioenschap Veldrijden in Markelo verreden zou worden en ik wilde weten of starten onverantwoord zou zijn.
Afgezien van wat verrekkingen en kneuzingen bleek een partiële luxatie van mijn AC gewricht de boosdoener. In het ABC (Acromion-Band-Clavicula) bleek de B, de gewrichtsband zich niet meer van zijn verbindende taak te kwijten. In de figuur nr.8


1. Ligamentum coracoacromiale
2. Ligamentum trapezoidem en conoideum
3. Ligamentum coracoclaviculare
4. schouderblad {scapula}
5. sleutelbeen {clavicula}
6. bovenarm {humerus}
7. acromion
8. ligamentum acromioclaviculare

Wat is dat nou precies zo'n luxatie van het AC gewricht? www.sportzorg.nl zegt er het volgende over:

"Een luxatie van het AC (=acromion-claviculair (clavicula=sleutelbeen)) gewricht is een losschieten van het uiteinde van het sleutelbeen ter hoogte van het schoudergewricht. Bij het acromion zit het sleutelbeen vast middels diverse stevige banden om het omlaag te trekken. Bij een val op de schouder of arm kan het sleutelbeen breken, maar ook kunnen de bandjes afscheuren. Het gevolg van het scheuren is dat het uiteinde van het sleutelbeen omhoog komt te staan. Je kan het weer terugduwen, maar het schiet direct weer omhoog: het zogenaamde pianotoets-fenomeen. Ik herinner mij uit mijn studie tijd dat dergelijke letsels werden geopereerd; tegenwoordig is men veel terughoudender met opereren en krijgt de patiënt een mitella ter ondersteuning. Ook kan een tapebandage over het AC-gewricht stevigheid en pijnverlichting geven. Na een zestal weken kunnen voorzichtig aan weer de normale activiteiten worden ondernomen. Er blijft afhankelijk van de ernst van de luxatie een “knobbel”op de schouder over."


Dus strak ingetaped om toch te kunnen starten op het DK....nu nog hopen dat het parcours over fluweelzachte ondergrond waar elk kuiltje is uitgehaald zal voeren.....het zal mij benieuwen.
Ik zal me het DK 2008 met veel gevoel herinneren, zoveel is zeker.

Out of the box

Na een paar maandjes ongeduldig wachten was het vandaag zo ver..mijn nieuwe LOOK 566 was binnen.

Spannend........



Tadaaaaaaaa...



Morgen mijn "bike in a box" maar ns even bij ten Tusscher afleveren.

wordt vervolgd.....

Modder in mooi weer... (Almelo Nat. 2008)

Fris en vochtig was het toen we vanochtend de eerste rondjes op het bekende parcours van wielerpark de Sumpel reden, de lange zandstroken naast het water waren behoorlijke modderpoelen geworden en het welbekende dijkje lag er weer lekker glad bij.
Nou ja bekend, hoewel het terrein bekend is, het is immers ons "thuishonk", waren de parcoursbouwers er in geslaagd weer een verrassend rondje uit te zetten, de bochten lagen allemaal net weer anders dan we gewend waren.
Dit maal was het de eer aan de Masters om het spits af te bijten om 11:00, wij mochten om 12:00 starten.

Inmiddels brak het zonnetje door, er werd dus gestart in zomertenue; "blote-beens en blote-arms".

Ik mocht ergens halverwege het startvak opstellen en had niet eens zo'n slechte start. Nadat we het veld in vlogen waar inmiddels diepe sporen in de grond waren gesleten zat ik nog bij mijn te kloppen mannen, met name Jeroen Brummelman wilde ik vandaag niet uit het oog verliezen, helaas vloog er toen een pechvogel wiens voor en achter wiel het niet eens konden worden over het te kiezen spoor, "dwars door beeld", met stevig remmen (sturen is immers een slecht plan bij spoorvorming) kon ik hem ontwijken, maar toen waren mijn vogels wel gevlogen helaas.



Ik kon in de eerste paar ronden met een paar keer doortrekken op de rechte stukken aardig wat plaatsen goed maken, en half koers zat ik weer alleen met een gat achter me op Harry Ruiterkamp (sorry Harry) en een even groot gat voor me op het groepje met Jeroen Brummelman. De rest van de koers heb ik dus alleen gereden tot kort voor de finish toen ik met de streep in zicht werd gedubbeld door de winnaar....Edwin Raats....helaas kwam daarmee mijn wedstrijd een ronde prematuur tot een einde.

"Nummer 21 mag stoppen hoorde ik de omroeper zeggen toen ik langs de jury reed".
Ik dus.


(foto en video: Frank Grave, geniet vooral ook van de muzikale omlijsting!)

Cijfers en lijntjes

Uitslag: 26e.

Hardenberg aan zee

Niets wees er gisterenochtend op dat het cross-seizoen alweer begonnen is, stralend zonnig weer en een graadje of 20. Toen we het parkeer terrein opdraaiden en de typische GOW sfeer opsnoven, werden we er weer aan herinnerd waar we voor gekomen waren.
Snel even inschrijven en naar het parcours achteraan de Sprookjescamping de Vechtstreek, net op tijd om de start van de Nieuwelingen, Masters en Vrouwen te kunnen bijwonen.
Al snel werd duidelijk aan (het vanaf hier zichtbare deel van) het parcours en de rondetijden dat er wel het een en ander was gewijzigd ten opzichte van vorig jaar. Toen we even later het rondje konden verkennen werd dit bevestigd.
De organisatie was erin geslaagd het vorig jaar reeds geroemde parcours te overtreffen!
Het was nog afwisselender, technischer maar vooral ook selectiever gemaakt, met als scherprechter een extra lange zandstrook op het Oldemeijer strand.

Maarten Stadhouders heeft dit voor ons op video vastgelegd:


Evenals de start bij de Amateurs:


En ik ben natuurlijk erg vereerd met de volgende hoofdrol (dank Maarten):


Vorig seizoen konden we op www.gow.nu nog lezen dat GOW Hardenberg een nationale cross waardig was, dit jaar kreeg het evenement Internationale Allure.
Niet in de laatste plaats door deelname van groeiend aantal oosterburen. We kenden oudgediende Thomas Sommer natuurlijk al, in Hardenberg werd het internationale karakter verder onderstreept door de deelname van Matthias Ocklenburg bij de Masters en Carsten Hasemeyer ,Alexander Freese en Eric Nordmeyer bij de Amateurs.

Dit in combinatie met de zon en het strandzand maakten het tot een zeer geslaagd dagje "Hardenberg aan zee".

Nieuwkuijkse pijpenstelen

De wekker ging al om 5:45 vanochtend....buiten was het guur...waarom zou ik er in hemelsnaam uit gaan? Als ik niet afgesproken had met Maurijn zou ik me nog ns omgedraaid hebben...
Onderweg naar het Brabantse Land heb we elkaar eraan herinnerd waarom we dit ook alweer leuk vonden, voor dag en dauw op, het halve land afkarren om ergens in de stromende regen door de drek te fietsen...

Maar halverwege het eerste rondje inrijden had ik er weer helemaal zin in, dit wordt gaaf...mooi technisch en vanwege het weer niet zo'n criterium op gras zoals Harderwijk vorige week. . Nee, dit was cross..

De wedstrijd
Op 2na als laatste mocht ik oprijden in het startvak, hier in Brabant nemen ze de zaken erg serieus, start is 10:00 en geen seconde vroeger of later. Voor de verandering had ik eens geen superslechte start. Ook geen geweldige maar hoewel ik achteraan in het startvak stond was ik toch al een aantal plekken opgeschoven toen we het veld in doken.
Links aan houden, rechts is water en er komt dadelijk een bottle-neck....hmm ik hoor geen plons. Dan de eerste klim het bos in, FILE...ik probeer er langs te lopen maar kom er niet langs, ik zie Maurijn een plek of 4 voor me.
Boven gekomen begint het weer te rijden, ik zie Maurijn gestaag plekken opschuiven, maar houd hem in zicht, eigenlijk tot 1 ronde voor het eind.
Er komt meer ruimte en mijn gebruikelijke inhaalrace begint, na 3 ronden heb ik een man of 20 ingehaald ik heb een behoorlijk gat geslagen achter me, maar ook voor me is een behoorlijk gat. Het heeft geen zin dat te proberen dicht te rijden, daarvoor is de wedstrijd simpelweg te kort.
Ik besluit te consolideren en de groep achter me met twee mannen van team raats en o.a. Harry Ruiterkamp, die bezig waren terug te komen, op afstand te houden. Na 1 ronde wat recupereren, had ik weinig moeite om vervolgens weer gestaag mijn voorsprong op hen te vergroten.

Uitendelijk kwam ik als 27e over de finish. Gezien het deelnemersveld, de zwaarte van het parcours en het weer, ben ik erg tevreden.

Bij gebrek aan beter, foto's van het nog lege parcours bij het inrijden, je kan goed het hoogteverschil zien bij de bosrand.

Volgende week de eerste wedstrijd uit de GOW competitie in Hardenberg.

Cijfers en Lijntjes

Een goed begin

Vooraf
Ik zever er al een geruime tijd over door maar gisteren was het dan zover. Het begon al op de parkeerplaats waar zoals voorspeld het ene na het andere bekende gezicht voorbij kwam van dezelfde prettig gestoorde cyclocross-mafketels als vorig seizoen.

Omdat het al de hele week droog weer geweest was en het rondje in Harderwijk traditioneel al snel van aard is, was ik huiverig voor een "criterium op gras" met snelheden boven de 50km/h.Dan zou ik er snel afliggen, immers deze zomer vrijwel geen criteriums kunnen rijden.En bij het inrijden leek het daar inderdaad op.

Ook ik ging net zoals veel anderen al bij het inrijden in een gevaarlijke 180 graden bocht op gravel hard onderuit, voor de wedstrijd begon is deze bocht eruit gehaald, dat werd dus starten met een lichtelijk gehavende knie.

De wedstrijd
Na een slechte loting (ik mocht achteraan aansluiten) en een tradiotioneel slechte start, begint toch een beetje een handelsmerk te worden, reed ik als een van de laatsten de eerste bocht in.
Wat volgde was 1 ronde van opstoppingen en oponthoud tot het veld wat meer uit elkaar lag en daarna een inhaalrace waarin ik volgens mij zonder grote risico's goed gedoseerd zo'n 22 plaatsen heb goedgemaakt, meer als je de uitvallers en opgevers meetelt. Uiteindelijk kwam ik met een supergoedgevoel als 44e over de finish.
Even in perspectief vorig jaar was ik 62e in een race waarin de gemiddelde snelheid een stuk lager lag.

Ik heb in deze editie van de Grote Prijs Shimano mijn hoogste snelheid in een veldrit tot nu toe geklokt: 51km/h...

Al met al een goed begin van het seizoen, ik kan bijna niet wachten tot volgende week in Nieuwkuijk.

Cijfers en lijntjes

Agenda puntjes

Het aftellen is begonnen nog 6 dagen tot het startschot in Harderwijk. Vandaag op het parcours van de Sumpel nog wat "techniek puntjes" op i's gezet en de conclusie is dat we qua materiaal, voorbereiding en conditie klaar zijn voor wat komen gaat.
De conditie kan natuurlijk altijd beter en ook de handigheid is nog niet helemaal terug maar ik ga er vanuit dat ik niet de enige ben met deze uitdagingen aan het begin van het seizoen.

Om een beetje overzicht te krijgen voor het broodnodige "time management" heb ik de wedstrijden van mijn (voorlopige) programma maar eens op een rijtje gezet. Van een aantal data weet ik nog niet zeker of ik er licentietechnisch mag starten van andere heb ik 2 wedstrijden op 1 dag en maak ik later een keuze.

27/9 30e Openingsveldrit van Harderwijk (Nat.)
05/10 Nieuwkuijk (Nat.)
11/10 Hardenberg GOW
12/10 Engter (D) WEC
19/10 Almelo (Nat.)
25/10 Markelo(Districts Kampioenschap)
26/10 Sandkrug/Oldenburg (D) WEC
01/11 Eibergen GOW
08/11 Zuthpen GOW
09/11 Cloppenburg (D) WEC
16/11 Lieshout(Nat.)/Almelo GOW
22/11 Herford (D) WEC
23/11 Raalte GOW
29/11 Oldenzaal GOW
07/12 Moergestel Nat./Almelo GOW
13/12 Vorden GOW
14/12 Boxtel(Nat.)/Nijverdal GOW
21/12 Zeddam GOW
22/12 Zeddam (Nat.)
26/12 Kerstcross Eibergen
28/12 Vorden(Nat.)
04/01 Aalten(GOW Finale)
10/01 NK Huijbergen !!
18/01 Lohne-Grevingsberg(D)WEC
24/01 WK masters Mol (B)!!!


Waarschijnlijk zullen er nog wel een paar wedstrijden door ziekte of pech sneuvelen.
Ik ga maar eens even bellen met "boven",hopen dat mijn beschermengel nog boekingen accepteert.

Wakker

Vandaag een eekhoorn zien werken aan z'n wintervoorraad, de eerste verkleurde bladeren gespot aan de bomen in mijn straat. De herfst is onmiskenbaar in aantocht en in mij borrelt alweer de onrust van het naderende cross seizoen.

Deze week ook de eerst onwennige uurtjes op de veldritfiets doorgebracht, de donkere maanden met mos, modder, drek, bagger, zand, drassiggras, dijkjes(!),sneeuw, ijs, regen, pijn, en kou staan nu eindelijk voor de deur!

Helaas staan me ook minder leuke dingen te wachten (fiets schoonmaken, kleding wassen) maar toch kan ik niet wachten!

Ik snap dat ik dit niet kan uitleggen aan iemand wiens realiteitszin nog niet is afgebrokkeld door het crossvirus, maar elke crosser weet precies wat ik bedoel en een voor een zullen ze de komende weken onder hun stenen en uit hun schulp te voorschijn komen. Veel van hen heb ik niet gezien sinds januari en als ik ze zie zal het lijken of januari gisteren was en het vorige seizoen nooit geëindigd.

Ik heb de startbevestiging voor Harderwijk al binnen en kreeg gisteren die van Nieuwkuijk.
Het gaat beginnen, ik heb er zin in, en dat wordt alleen maar erger!

Al enkele maanden ren ik regelmatig in een shirt (zie foto) rond met de tekst: "Wake me up when September ends", het zal dit jaar niet nodig zijn.
Ik ben wakker!

Run Bike Run Borne 2008

Na een week geveld door de griep was het zaterdag spannend hoe het BIKE deel van de Run Bike Run van Borne zou verlopen. Het Run...Run deel was in handen van mijn loopster Kathy en daar had ik alle vertrouwen in.

Drie minuten eerder dan ze zelf als richttijd had aangegeven kwam ze het parc ferme binnen en begon voor mij de 30km tijdrit. Ook al liep ik eerder nog met een gevoel van "medium vaatdoek" ,nu begon de opwarm massage die ik enkele minuten eerder van mijn privé masseur had genoten merkbaar te worden.

Ik kwam al snel in een ritme en ondanks de wind begon kon ik toch een redelijk tempo vasthouden, net iets boven de 40km/h. Het eerste deel van het fietsparcours is vrijwel zonder bochten maar halverwege de eerste ronde komt er een serie bochten en juist daar kwam ik enkele grotere groepen achterop. Met roepen probeerde ik vrije doorgang te krijgen maar in de eerste haakse bocht sloeg het noodlot toe.
Net toen ik een lijn had ingezet die me zonder noodzaak tot remmen door de bocht zou leiden week 1 van de fietsers voor me af van zijn lijn en schampte mijn voorwiel....remmen, gillende mensen achter me, slippende banden en een stuiterende, bokkende achterhelft van mijn fiets als resultaat. Dit avontuur eindigde, vanwege een oplettende beschermengel, met een voet aan de grond in de berm.

Toch zonde van de verloren tijd, inhaalrace ingezet en na een minuutje of 5 zat ik weer in een groep toen de volgende serie bochten zich aandiende. Nu niet meer vertrouwend op de stuurvastheid van mijn voorgangers iets bijgeremd en weer wil er een net voor de bocht nog even aan mij voorbij, dat lukt hem maar half en net als ie voor me zit knijpt ie in de remmen met als gevolg dat ik weer bijna onderuit ga.
In de grafiek van mijn hartslagmeter zijn deze "momenten van hemelse interventie" ook duidelijk terug te zien.

Enfin dit gebeurt hierna nog een keer en dan ben ik de meute voorbij en heb de hele 2e ronde redelijk tempo kunnen rijden, ongehinderd door mededeelnemers.

Voor een race kort na een periode van griep,die ik dan ook als vaatdoek begon, waar ik 3 keer serieus tijd ben verloren met ongeplande cyclocross acties, ben ik met een 4e fietstijd best tevreden.

Kathy en ik zijn 18e koppel geworden in de einduitslag van haar Run Bike Run debuut. Zoals de omroeper al aangaf ben ik inderdaad erg trots op haar....

(foto's Christian van den Berge)



cijfers en lijntjes
(en hemelse interventie)

Nieuwe fiets

Na een paar spannende weken is het hoge woord eruit.. de schade aan mijn frame valt onder de fabriekgarantie.

Nu is het model i386 niet langer in productie en is Look van importeur veranderd voor de Benelux en zijn er dus ook geen overjarige modellen op voorraad.
Look biedt me als vervanging een frameset aan van het model dat in 2009 op de markt zal komen als de Look 566. Beschikbaar in 5 maten waarvan de grootste (XL) mij zou moeten passen.

De Look 566XL dus.

Ik moest in eerste instantie even slikken toen ik de "sloping" geometrie zag, maar ik moet zeggen dat ik het een erg mooi frame vind. Het wordt spannend of de hardware van mijn oude fiets gaat passen, waarschijnlijk zal ik een langere zadelpen nodig hebben en misschien moet de stuurpen ook korter, de hoek tussen chainstay en seatpost is bij deze fiets namelijk iets kleiner.

Omdat het een 2009 model is zal het pas beschikbaar zijn in oktober van dit jaar. Dat wordt dus behelpen tot het begin van het veldrit seizoen. Criteriums zitten er niet echt in op mijn 10 jaar oude trainingfiets...ik zal mijn programma moeten aanpassen voor de komende maanden.

Hoe dan ook zal ik straks wel een van de eersten in Nederland zijn die op dit karretje in de rondte fietsen...haha.

Bike In A Box

Nietsvermoedend bracht ik mijn fiets naar fietsenwinkel Ten Tusscher om wat slijtage onderdelen te laten vervangen (ketting & cassette).
Bijna terloops wijs ik ze op een barstje in de lak, bovenaand de schuine buis net achter het balhoofd, dat ik bij de laatse wasbeurt had ontdekt(bijna niet te zien op de foto).

Twee fronzen en een zucht later kijk ik beteuterd naar een volledig gestript frame op weg naar de importeur en een kartonnen doos met wat er over is van mijn stalen...ehh.."Carbon Ros".


De boosdoeners: een barstje aan de zijkant en een serieuze scheur aan de onderkant van het frame(deze had ik nog helemaal niet ontdekt), levensgevaarlijk om mee door te fietsen.


Het raamwerk van mijn "pride and joy" is inmiddels op weg naar een expertise onderzoek en aansluitend de roemloze ondergang in de schredder.

Met angstig vertrouwen wacht ik op reactie van Look Bikes Nederland.

Kun je duimen? Duim dan mee....

RunBikeRun Deurningen 2008

Na een periode van weinig structuur en volume in mijn training was afgelopen zondag de
jaarlijkse Run-Bike-Run van Deurningen waaraan ik traditiegetrouw met mijn collega Marc aan deelneem als team.

Om de voorbereiding optimaal te maken had ik voor het gemak 4 dagen voor de wedstrijd nog even een spierscheurtje in mijn nek georganiseerd...(tja, mijn beschermengeltje is op vakantie denk ik)...dit had tot gevolg dat ik mijn hoofd niet naar links of naar achteren kon bewegen. Vooral dat laatste is heel fijn in een tijdrit.

Evenals vorig jaar had ik veel moeite om een vlakke race te rijden. Veel "toerende" fietsers die niet altijd evengoed vrij baan lieten.
Eigenlijk alleen op kop gefiets,terwijl stayeren was toegestaan, met een wisselend gezelschap van "beste vrienden" in mijn wiel, helaas waren die zelf niet in staat tot kopwerk.



Na een redelijk goede eerste ronde, had ik toch veel last van de harde wind en het feit dat ik alleen vooruit kon kijken met veel pijn. Je gaat dan automatisch rechter op zitten. Uiteindelijk het grootste deel van de rit naar de grond gekeken (zie foto) en gezorgd dat de linker en rechter berm "niet te dichtbij" kwamen.



Vooral mijn collega Marc komt de eer toe dat we ons rivaliserende team met collega's geklopt hebben met bijna 3,5 minuut. Hij was namelijk 4,5 min. sneller dan de collega loper, terwijl ik daarvan 56sec verspeeld heb op collega fietser.

Uit eindelijk hadden we de 35e plek als team en ik had de 18e plek als fietser. Check ook de totaal uitslag.

(foto's: Jorens Thomassen)

Cijfers en lijntjes

Spanning

Zaterdag de Raboronde van Wichmond gereden. Nadat het vrijwel de hele dag geregend had waren de voorspellingen dat het droog zou worden kort voor de start. Met dat in gedachten zijn we (Maurijn en ikzelf) afgereisd richting Wichmond. Na inschrijven enkele ronden infietsen, het regende nog steeds en de parcours was behoorlijk glibberig.
Ik zat af te wegen of ik met een lagere bandenspanning zou gaan starten of de gebruikelijke 8,5bar zou laten staan. Er stond een aardig briesje dus als het zou op houden met regenen zou de weg redelijk snel opdrogen leek me.
Starten met 8,5 dus..

Op een prachtig parcours gingen de eerste ronden best lekker, het regende nog steeds maar omdat het hele peloton bij elkaar zat en dus de snelheid in de bochten relatief laag was ging het prima. Ik schoof gestaag naar voren door en toen maakte ik de eerste slipper; mijn achterwiel brak uit in de bocht en ik bleef met moeite overeind. Door deze actie zat ik in 1 klap weer achteraan het peloton, als het nu maar zou ophouden met regenen...

Nauwelijks een ronde later gebeurde precies hetzelfde, misschien omdat ik zat te kijken hoe voorin het peloton een lotgenoot ook een schuiver maakte en de struiken naast parcours in dook.
Inmidels was het peloton gebroken, zat ik aan de verkeerde kant van de breuk en had ik nadat ik na 16 van de 23 ronden voor de 4e keer de bocht uit geglibberd was er genoeg van..
Het was inmiddels opgehouden met regenen maar voor mij te laat, ik had duidelijk misgegokt.

Ondanks dat was het een mooie wedstrijd op een prachtig parcours.
Wichmond tot volgend jaar!

(foto's: Jeroen Brummelman)

Tijdrit de Lutte

Vanavond weer de tijdrit van TCO gereden. Voor mezelf had ik als doel gesteld onder de 15 minuten het 10,2km lange parcours af te leggen.

Eigenlijk ging het best OK hoewel ik het DK van maandag nog wel behoorlijk kon voelen.
Ik kon een goed ritme vinden en na 4,5km had ik een gemiddelde snelheid van ruim 44 km/h opgebouwd. Toen na opdraaien van de Honinglo weg de wind vol op kop kwam begon het
minder lekker te lopen en kort voor het opdraaien van de Lutterstraat schoten de hamstrings van mijn linker been in een kramp(zie grafiek).

Met strekken op de fiets kreeg de de ergste kramp wel weg maar het krampachtige gevoel bleef en ik moest terugschakelen en met een grotere trapfrequentie verder rijden, met moeite kreeg ik de snelheid daarna nog in de buurt van de 40 km/h laat staan er boven.

Ondanks de kramp ben ik best tevreden, mijn tijd van 14m32s is ruim onder de als doel gestelde 15 minuten en goed voor een 2e plek.
De winnaar, Michiel Derksen had een tijd van 14:00, ook zonder kramp had ik daar niet onder gekund. De kramp heeft m.i. de uitslag niet beinvloed

De uitslag
1. Michiel Derksen (14'00")
2. Ivo te Kiefte (14'32")
3. Maurice Tijink (14'35")
4. Jeroen Slagt (14'37")
5. Remco Siers (14'47")


Cijfers en lijntjes

DK-oost....eet smakelijk

Gisteren was het weer zover het DistrictsKampioenschap op de weg.

Zoals gewoonlijk werd dit verreden op het parcours rond de Zonneberg bij Groot Agelo (Ootmarsum).

Na een nacht van weinig slaap vanwege een opspelende maag, (eigen schuld want veel te zwaar chinees-getafeld de avond ervoor)met frisse moed richting Ootmarsum gepeddeld.
De maag was nog niet echt gekalmeerd maar ik dacht dat het allemaal wel los zou lopen.

Niets was minder waar; zodra het inspannings niveau uitsteeg boven dat van een gemiddelde duurtraining werd ik getrakteerd op een mengsel van maagkramp, misselijkheid en stevige oprispingen die zo fijn je ademhalingspatroon vernaggelen.

Hoe dan ook de eerste paar ronden ging het prima door in de "buik" van het peloton te blijven zitten. Toen halverwege de 4e ronde door een stuurfout van degene voor me de bocht naast het asfalt eindigde met een noodstop als gevolg, was de de aansluiting met het peloton kwijt. Nog even een beetje gelummeld om te kijken of er animo was bij een 2-tal dat ook onvrijwillig naast het asfalt had gestaan (de een had lekgereden, de ander een mechanisch defect)om iets van een organisatie op poten te zetten.


Dat was het geval en met z'n 3en hebben we zo een aantal ronden kop over kop gedraaid. Mijn kopbeurten gingen gepaard met erg veel last van maag en misselijkheid.

Toen we gaandeweg een steeds groter wordend aantal geloste renners "opgeveegd" hadden was er na verloop van tijd geen organisatie meer in de groep. Het gevolg; afwisselend stilvallen en dan weer voluit moeten gaan om geen gat te laten vallen,dit was voor mij de nekslag en na 7 ronden had ik er genoeg van.

Feitelijk was mijn DK de avond ervoor aan tafel al verloren...