Blijven zitten in Zeddam

Na een week zonder enige vorm van training, mijn fiets hangt nog in de werkplaats bij ten Tusscher in afwachting van onderdelen, was het gisterochtend afwachten hoe het zou gaan bij de voorlaatste GOW wedstrijd van het seizoen in Zeddam.
(foto www.sportfoto.nl)

Los van het trainen op zich zal ik vooral missen dat ik deze week niet de kans heb gehad om te kennis te maken met het rijden op de harde, bevroren ondergrond waarin sporen en oneffenheden, keihard zijn en niet meegeven. Dit baarde me nogal zorgen.

Deze wedstrijd rijd ik nog een keer op de fiets van Jeroen Brummelman.

Na de gebruikelijk slechte start zat ik na een half rondje echt helemaal achteraan. Het gebrek aan training, de last van mijn onderrug in combinatie met de valpartijen die zich in de eerste ronde al voordeden (zie foto Thomas Sommer) deden me besluiten geen onnodige risico's te nemen en rustig een paar plekjes naar voren door te schuiven. Zo gezegd zo gedaan, het werd dus een 'uneventful', gedoseerde race zonder onnodige risico's waar bij ik het mijn persoonlijke beschermengel makkelijk wilde maken.

Los van het feit dat keihard bevroren en spekglad was in Zeddam, een geweldig parcours en super organisatie. Het was duidelijk een rondje met WK allure. Al had ik me natuurlijk graag wat meer van voren laten zien met toeschouwers als Adrie van der Poel en Theo de Rooij in het publiek.

Leuk feitje dat ik persoonlijk kennis heb gemaakt met euregionale GOW deelnemer Eric Nordmeyer al even enthousiast als ik.

Met al die valpartijden was ik denk ik een van de weinigen die wist te blijven zitten in Zeddam. Uiteraard was mijn klassering daar ook naar; 24e werd ik.
(foto's Thomas Sommer)

Typisch GOW

Ik maak er geen geheim van dat compleet idolaat ben van veldrijden in het algemeen en de GOW cross in het bijzonder.

Maar wat is er dan zo leuk aan de GOW?

-Is het de lage drempel (iedereen kan meedoen, als je maar een geschikte fiets hebt)?
-Zijn het de bekende gezichten van de 'die hards' die je steeds terug ziet.
-Is het het feit dat de wedstrijd in de wedstrijd zo leuk is vanwege de klassementen op GOW.nu?

Ik zou nog wel even kunnen doorgaan maar misschien typeert het volgende voorval de GOW nog wel het best.

Toen ik gisteren na mijn derailleur-debacle met m'n fiets op de schouder bij de start/finish aankwam (ik had in mijn hoofd al een streep door de wedstrijd van vandaag in Nijverdal gezet), stond daar Jeroen-geekparts.nl-Brummelman, zelf niet gestart omdat ie momenteel niet helemaal fit is, die meteen riep:
"Balen man! Dat krijg je nooit meer gerepareerd voor morgen. Wil je in Nijverdal op mijn fiets rijden?"

Het zijn de mensen zoals Jeroen die de GOW zo leuk maken!

Dankzij hem kon ik vandaag in Nijverdal starten en voor mijn gevoel ging ik vandaag als een speer!

Jeroen BEDANKT!!

De slimste in Vorden

Dit weekeinde een dubbel programma, vandaar mijn voornemen om rustig te starten en mezelf een beetje te sparen op het zware bosparcours in Vorden waar zuigende humusondergrond, hobbelende wortelpaadjes en een paar steile klimmetjes je grondig kunnen slopen.

Zo gezegd zo gedaan en na een bedeesde eerste ronde met korte prikjes steeds een plekje verder naar voren gesprongen.
Ik kwam zowaar in een soort ritme en was al voorzichtig tevreden met hoe goed het ging, echter op een kort steil klimmetje ketste er iets tegen mijn frame wat direct daarna in mijn ketting bleef steken, die vervolgens vastsloeg in de kooi van mijn achterderailleur.
Gevolg: derailleur zo ongeveer van het frame gerukt, tussen de spaken van mijn achterwiel volledig naar de galemiezen.

Einde oefening!
Fiets op de nek en lopend naar de jury om me af te melden.

Natuurlijk overkomt me dit in het weekend waarin ik 2 wedstrijden heb. Dus niet alleen heb ik vandaag 0 punten, ook morgen kan ik niet starten omdat ik de schade onmogelijk vandaag nog gerepareerd krijg.

Volgens het gezegde "het geluk is met de dommen" moet ik in Vorden wel de slimste zijn geweest.

GOW Almelo

De omstandigheden
Prachtig herfstweer, inclusief zonnetje, zo zag het er buiten uit toen mijn vader en ik vanochtend richting Almelo togen.
Even hadden we nog de ijdele hoop dat dit het parcours ten goede zou komen na al die regen van de afgelopen dagen. Bij aankomst was 1 blik voldoende om uit die droom te ontwaken. Het parcours was een grote modderpoel, en daar waar je geen modder zag reed je door het water erbovenop.
Zwaar was het vandaag, heel zwaar.

De wedstrijd

Hoewel ik bij elke wedstrijd gestaag iets verder vooraan mag starten, mocht dat vandaag niet baten, een aantal valpartijen waar ik voor in de remmen moest in combinatie met mijn standaard gebrek aan koudbloedigheid bij de start, betekenden zoals wel vaker de klassieke inhaal race.

Voor mij zijn de te kloppen mannen Maarten Stadhouders, Bjorn Engbers en Wander te Boekhorst. Wander en Maarten leken minder last van de valpartijen bij de start te hebben en hadden meteen al een ruime voorsprong. Na een halve ronde en een spelletje 'stuivertje wisselen' kon ik Maarten voorblijven en verscheen Wander aan de horizon, in ronde 3 kon ik ook Wander paseren in het loopstuk langs de zandbak.
Toen ik een ronde later nog een plekje kon opschuiven als gevolg van een valpartij van Nick Hoek heb ik geprobeerd deze plek te verdedigen.

Als gevolg van het enorm slechte parcours(dat elk rondje slechter werd) en de daardoor onvermijdelijke valpartijen, resulteerde dit voor mij in een een geweldig spannende wedstrijd.
Tot 2 keer toe kwamen Nick en Wander nog weer dichterbij.

Uiteindelijk als 13e amateur over de eindstreep gekomen, ik schuif hierdoor op in het algmene klassement naar de 20e plek.
(foto's: Thomas Sommer)

cijfers en lijntjes

Onder deze omstandigheden is het vrijwel onmogelijk een vlakke race
te rijden maar de grafiek van mijn hartslagmeter geeft aan dat ik toch redelijk constant en submaximaal gereden heb. Zoals je in het kleine overzicht rechts kunt zien zelfs gedurende 92% van de wedstrijd boven mijn omslagpunt gereden.

Grip op de zaak

Na al mijn gestuntel op de gladde hellingen tijdens wedstrijden was het tijd voor nieuwe schoenen....

Dingen die belangrijk waren bij de keuze:

1-Comfort (pasvorm)
2-Grip /profiel van de zool
3-Sluiting (niet enkel klitteband)
4-Look (sorry, pure ijdelheid)
5-Prijs

Omdat ik al enkele jaren heel tevreden ben over mijn "weg fiets" schoenen; Sidi Genius 5, was het voor de hand liggend om ook voor het veldrijden de modellen van Sidi eens onder de loep te nemen.
Al snel was ik gecharmeerd van de Sidi Eagle 5. Maar voldoet die schoen ook aan bovengenoemde voorwaarden?


1.Comfort
Omdat ik geen marathons rijd vindt ik de goede ventilatie eigenschappen mooi meegenomen maar een perfecte pasvorm eigenlijk belangrijker.
Vanwege de speciale spider buckle sluiting en verbeterde velcro sluitingen is dit prima in orde. Ze zitten ook gewoon fijn.

2. Grip /profiel van de zool
Met de Sidi competition zool is de grip prima in orde, er is zelfs de mogelijkheid om vooraan indien nodig 2 spikes te monteren (ik weet niet zeker of de UCI dit toegstaat)

3.Sluiting (niet enkel klitteband)

Zie ook punt 1, ook dit is dik in orde

4. Look (sorry, pure ijdelheid)

Zie de foto hieronder en oordeel zelf, ik vind ze erg mooi.

5. Prijs
De prijs kwaliteits verhouding is met een prijs van €179,95 meer dan goed te noemen naar mijn mening.

De praktijk test begint morgen in Almelo!

De smaak van zand

Een "thuiswedtrijd" gisteren, in het vooruitzicht slecht weer, een zwaar parcours en een van de best bezochte GOW wedstrijden van het seizoen. Met het weer viel het reuze mee, voor wat betreft de rest....
Diegenen die mijn weblog vaker bezoeken kennnen waarschijnlijk mijn haat-liefde verhouding met het rijden door zand, het rondje in Oldenzaal had zand.
Veel zand, erg veel diep, geel, mul zand. Van het soort waar je als je er met het juiste vaartje in rijdt, je wiel een ander "spoor" kiest dan je zelf in gedachten had, je na een sierlijke salto de zilte smaak van zand kunt proeven. En dat dan meer dan eens.(Foto: Thomas Sommer)

Na een niet eens zo slechte start, en 2 ronden positie kiezen in de buurt van dezelfde mensen waar ik in Aalten ook mee gestreden heb, begon mijn gestuntel met de zandbak, al snel bevond ik me in de achterhoede van de wedstrijd.
Toen ik in het bos ook nog een keer onderuitging over een wortel of stronk was de hoop op een goede uitslag wel verkeken.
Het werd er dus een van "uitrijden voor de punten", en dat hebben we gedaan.

Volgende week Almelo, nieuwe ronde nieuwe kansen!

Dat ik niet de enige zandhapper was blijkt wel uit de volgende actiefoto's van colly.nl

Meten is weten

In mijn verslag van de GOW wedstrijd in Aalten sprak ik al van een gedoseerde, vlakke race.
Hoe gedoseerd bleek gisteren toen ik de rondetijden op www.gow.nu zag.

Dit seizoen rijden namelijk voor het eerst, en volgens mij uniek in het veldrijden, een aantal wedstrijden van de competitie met tijdsregistratie chips van championchip.
Natuurlijk kende ik het fenomeen al van cyclosportieve toertochten zoals de Amstel Gold Race, maar ook bij Run Bike Runs worden ze gebruikt.

Hieronder de tabel met mijn gegevens van Aalten.

R 1	R 2	R 3	R 4	R 5	R 6	R 7	R 8	R 9
05:15	05:09	05:15	05:17	05:16	05:18	05:15	05:19	05:21

Per ronde kun je dus zien wat je rondetijd was en over de hele wedstrijd het verval.
Gemiddelde rondetijd van 5min16 en 8 van de 9 ronden die 5sec of minder afwijken heb ik het met recht een "vlakke race" genoemd.

championchip rules!

GOW Aalten

De wedstrijd
Er was heel slecht weer voorspeld gisteren, het had al dagen geregend en ook voor gisteren werd het nodige verwacht. Authentiek veldrijden dus! Desondanks hebben we alleen een paar spetters bij het inrijden gehad, tijdens de wedstrijd was het prima weer.

De vorige edite van de GOW Aalten was al een van die wedstrijden waar ik met plezier aan terug denk.
Ook dit jaar had de organisatie van de peddelaars weer een geweldig parcours uitgezet, met snelle stukken maar zwaarlopend zompig gras en technische stukjes in het bos.

Zoals je in het filmpje kunt zien had ik weer een geweldige start..ahum..ik was net niet als laatste weg, maar ik kon al snel een paar plekken opschuiven. Mocht je mijn tronie niet op het eerste gezicht herkennen in het filmpje; ik zit er toch echt in: @00:12sec en @00:52sec.

Blijkbaar ligt het rondje in Aalten me wel want ik kwam al snel in een ritme wat ik goed kon volhouden en waarin ik ook gestaag naar voren kon opschuiven. Bewust geprobeerd een "vlakke koers" te rijden om mijn gebruikelijke inzinking halverwege te voorkomen en dit ging perfect.
Ook de extra grip vanwege mijn nieuwe tubes was goed te merken op de spekgladde grasstukken in het parcours.

Half koers ontstond er een mooi gevecht met Jeroen Wemekamp (zie foto), na meermaals "stuivertje gewisseld" te hebben kon ik in de laatste ronde op het zwaarste stuk van het parcours een gaatje slaan en doortrekken zodat ik uiteindelijk 3 plekken voor hem als 13e amateur over de finish kwam. Slechts 2 plekken achter mijn trainingsmaatje Maurijn.

Voor de gehele uitslag zie de website van de GOW

Ik ben erg tevreden met deze uitslag.
(Foto: Thomas Sommer)


Video verslag

GOW Aalten 25 november 2007 from GOW.nu on Vimeo.

Cijfers en lijntjes
Een goed gedoseerde vlakke koers gereden, mijn maximum hartslag slechts 7 bpm boven mijn gemiddelde.

Nieuw Schoeisel

Daar zijn ze dan, mijn nieuwe cross tuben. Challenge grifo's zijn het geworden; volgens zeggen the "best next thing to Dugast".
Handgemaakt en dat is te merken en te zien.

GOW-Raalte

Op een aangepast BMX parcours was een mooi maar zwaar rondje uitgezet door RTC Raalte.

De organisatie liet nog wel het een en ander te wensen over maar dat was mede te wijten aan de groeistuipen van de GOW competitie.

Ik had niet zo'n beste start, er lagen wat korte bultjes waar me bij het inrijden al het stuur uit de handen was geglipt en ik durfde niet voluit te gaan, bang om die bultjes niet te zien aankomen in de menigte en er dan vol op te klappen.

Het eerste rondje vooral geprobeerd een soort van ritme te vinden en mogelijk wat plekken op te schuiven maar dat was nog best lastig.

In het tweede rondje ging het nog ff mis, ik wilde in een bocht binnendoor iemand inhalen kreeg iets een duwtje in mijn zij van iemand schuit achter me die blijkbaar hetzelfde idee had, hierdoor bleef mijn stuur/shifter haken achter een metalen paal van de afzetting, dat haalde nogal abrubt de vaart eruit met een salto mijnerzijds tot gevolg..ik zat snel weer op mijn fiets maar was tocht weer een plek of 4,5 kwijt.

Verder een redelijk constante race gereden, wat m'n hartslag curve ook bevestigd. Ik ben dan ook redelijk tevreden kijkende naar de namen die ik achter me laat.
Vanwege de grote opkomst betekent dat voor mij een 23e plek.
(Foto's: Thomas Sommer)

GOW Hardenberg

Op zich ging mijn eerste ronde best OK, ik had slecht geloot dus moest na het strand in de rij wachten tot ik het bos ik kon rijden, maar op de rechte stukken heb ik daarna veel plaatsen goed gemaakt.
In de bocht naar rechts aan het einde van de finishstraat waar je rechtsaf het gras oprijdt gleed ik met beide wielen een beetje naar buiten, op zich niet zo erg maar hierdoor werd mijn bocht wijder en kwam zo'n paaltje/pin waar het lint om het parcours af te zetten aan zat precies op mijn lijn.

Ik wilde de bocht toen iets strakker maken om het paaltje te ontwijken en toen gleed mijn voorwiel weg en ging ik hard onderuit Wouter Stadhouders zat achter me en kon me net ontwijken.
De val was denk ik toch ook een beetje vanwege ander stuurgedrag van mijn nieuwe fiets ...(onvoorzichtigheid had er natuurlijk niets mee te maken haha)

Ik zat snel weer op de fiets maar het probleem was dat mijn achterderailleur kabel stuk was en ik dus niet meer kon schakelen het werd dus een single speed (41x13) cyclocross.....en dat was best zwaaaaar.

Tot half koers heb ik mijn plek nog redelijk kunnnen vasthouden maar die grasstukken omhoog waren gewoon te zwaar op 41x13 (ja 41 vanwege m'n Q-Rings), dus vanaf toen moest ik daar lopen en toen viel ik elk rondje een plek of 5,6 terug...dat was best balen.

Maar ach vorig seizoen zou ik met zulke pech afgestapt zijn, ik heb nu de race uitgereden en dat vond ik een overwinning op zich....het waren wel de zuurst verdiende 5 GOW punten tot nu toe...haha.

Goed gereedschap..

Even mijn strijdros voor het komende seizoen voorstellen:

Frame: Van Tuyl VT340
Groep: Campagnolo Record Carbon 10speed (veloce achterderailleur)
Cranks: Quasar Carbon met Rotor Q-Rings
Remmen: Spooky
Wielen(training): Mavic Aksium (draadband)
Wielen(wedstrijd): Mavic Reflex (tube)

En nog een paar foto's

1432 meters en een dijkje

Graag had ik willen berichten over een heroische overwinning van de Nationale Veldrit van Almelo, maar helaas was mijn wedstrijd wegens materiaal pech na 1432 meters afgelopen...met de nadruk op lopen.

Terwijl ik een valpartij voor me wilde ontwijken knalde ik in een kuil, mijn ketting sloeg tussen de spaken waardoor mijn wiel blokkeerde hierdoor ging ik onderuit, over de kop,het dijkje af (ja weer een dijkje) alwaar ik tot de knieen in een sloot weer op mijn (natte) pootjes terecht kwam..

Snel opkrabbelen en op mijn fiets springen mocht niet baten; mijn ketting was verbogen en wilde niet meer door de derailleur.....lopen naar de finish en afmelden dus maar..

Onderstaande foto, kort voor de start gemaakt is dan ook mijn enige wapenfeit uit Almelo.

Gelukkig is er volgende week in Hardenberg geen dijkje.....of toch?

De kop er af (29e Nationale openingsveldrit van Harderwijk)

Met een frons boven het oog zijn we gisteren in alle vroegte naar Harderwijk afgereisd.
Enerzijds omdat het weer vooral uitnodigde om weer in bed te kruipen maar vooral vanwege het vooruitzicht dat we straks in de wedstrijd het parcours gaan delen met 152 collega-veldrijders, iets wat vrijwel zeker ongelukken gaat opleveren op een bij dit weer smal,glad,modderig, bochtig maar vooral overvol parcours.
En laten we niet vergeten dat het mijn eerste Nationale veldrit zou zijn dus dat kietelde de zenuwen nog wat extra.


De wedstrijd

Omdat het mijn eerste nationale is mocht ik uiteraar pas als een van de laatsten oprijden in het start vak. Nog even afwachten totdat de Masters ook opgereden zijn (leek eeuwen te duren) en dan het startschot. Je had 60 m breed en recht parcours voor de eerste 180 graden bocht naar een smal pad, dus het positioneren (lees: sprinten, duwen, trekken tot je niet verder voorin kunt komen) moest in die eerste 60 m gebeuren. Geen verassing dus dat de eerste valpartij al na 30 meter plaatsvond, daar vlogen er een paar overheen maar ik kon goed ontwijken.
De eerste ronde heb ik op de stukken waar dat mogelijk was redelijk wat plaatsen kunnen opschuiven, de stukken waar dat niet kon was het file rijden (en eerlijk gezegd even op adem komen), zodra er dan weer ruimte was om in te halen was het dan weer vol koers. Hoewel je op de brede stukken met 1 inhaal actie 5 of 6 plekken kunt opschuiven was dat hollen en stilstaan behoorlijk slopend. Evengoed toch zeker een man of 20 kunnen inhalen in de eerste 2 ronden.


Het dijkje

Zoals gezegd was het echt weer voor een veldrit, stevige wind en een zeikerige motregen die niet ophield.
Dit maakt het parcours elke ronde zwaarder omdat een groene stevige grasbodem veranderd in een zuigende bruine slijkmassa en daar waar het gras niet veranderde in modder werd het tenminste spekglad.....
Zo ook op een dijkje waar we elke ronde vanaf, dan na 2 meter keren en direct weer tegenop moesten. Omdat je geen vaart kon maken lukte het mij niet om er tegenop te fietsen, dus van de fiets en er tegenop lopen, na 3 ronden was het zo glad geworden dat ik daar elke ronde 4 a 5 plekken verloor op anderen met beter profiel onder de schoenen, vervolgens een ronde lang 4 a 5 plekken opschuiven en hetzelfde liedje weer.
Dit ging door tot de laatste ronde toen ik toch maar probeerde er tegenop te fietsen, het net niet haalde, omkieperde en met de voeten nog in de pedalen geklikt, op mijn rug, de fiets omhoog stekend gewoon weer 3 meter langs de dijk omlaag gleed, op mijn rug de ene na de andere renner in een 'wereld op zijn kop' voorbij zien komen.
Frustrerend te zien dat de profs er na ons gewoon met 2 vingers in de neus tegenopreden


De uitslag

Ik mocht als 82e(op 3 na laatste) oprijden in het startvak en ben uiteindelijk als 62e binnengekomen. Zonder die pruts-actie op de dijk was dat nog een paar plekken hoger geweest dus al met al ben ik best tevreden hoe ik me (bijna) staande heb gehouden in mijn eerste nationale veldrit.

GROTE PRIJS SHIMANO 2007 - HARDERWIJK op 29 September 2007
Organisatie: WV De IJsselstreek
Klas Deelnemer Woonplaats

1 Raats, Edwin Helmond 0.43.15 uur
2 van Erp, Robert Oss
3 de Jong, Freek Meteren
4 Somsen, Patrick Aalten
5 Brouwer, Leon Rotterdam
6 Last, Christiaan Steenwijk
7 Slot, Michiel Delden
8 Scholtens, Rick Swifterbant
9 Quint, Cees Deil
10 van Laar, Erik Eerbeek
11 Bosscha, Ruud Tuk
12 de Kraker, Alex Delft
13 Bongers, Daan Baarlo LB
14 van der Doelen, Jochem Nuland
15 Bekhuis, Ed Deventer
16 Nordmann, Heiko Duitsland
17 Smits, Guus Berghem
18 Kamphuis, Tijmen Hengelo OV
19 Lobeek, Stefan Aalten
20 Kanis, Jan Zwolle
21 Zoomers, Eric Oudewater
22 Marsman, Arnold Gelselaar
23 Smits, Piet Hazerswoude Dorp
24 van Vianen, Damie Helvoirt
25 Wissink, Sebastiaan Diepenheim
26 Kooij, Jeroen Deventer
27 Heidema, Pieter Wilnis
28 van Herwijnen, Jan Bussum
29 Bos, Iwan Harderwijk
30 van Bragt, Bart Nijmegen
31 Janssen, Jos Wijchen
32 Sevens, Coen Diessen
33 van Amerongen, Sander Wijchen
34 Boeijen, Dennis Geffen
35 Engelsman, Harry Gieten
36 Thörig, David Sint Michielsgestel
37 Annink, Maurijn Hengelo OV
38 Arensman, Martijn Deil
39 Egberink, Roderik Kortenhoef
40 Wemekamp, Jeroen Bruchterveld
41 Bolsenbroek, Maurice Apeldoorn
42 Fuehring, Joern Duitsland
43 Roeloffs, Arnoud Voorthuizen
44 Schouten, Martin Schiedam
45 Stadhouders, Wouter Hengelo OV
46 Brink, Patrick Olst
47 van Nieuwenhuizen, Peter Harderwijk
48 Mulder, Dennis Wolvega
49 Spijker, Roy Wierden
50 van Dam, Erik Nijmegen
51 Bakker, Joost Amsterdam
52 Waterweg, Jan-Willem Hierden
53 Pleijter, Gerbert Oosterwolde Gld
54 Wijkel, Ron Holsloot
55 Jochems, Remco Putten
56 van Veelen, Mike Arnhem
57 Overweg, Johan Zwolle
58 Goedings, Martijn Arnhem
59 Zandman, Erik Lemelerveld
60 Winters, Arno Ommen
61 van Reenen, Barrie Harderwijk
62 te Kiefte, Ivo Enschede
63 Deems, Alwin Wolvega
64 Ruiterkamp, Harry Wijchen
65 Janssen, Udo Papendrecht


(foto's : www.sampy.nl)

Khattam Shutt, over en uit....

Aangezien ik mijn wegseizoen 2007 als afgesloten (Khattam Shutt, over en uit )beschouw zal ik vanaf nu vooral berichten over mijn belevenissen "in het veld".
Om de site alvast in de juiste "stand" te hebben staan een paar wijzigingen:

-Look & feel in cyclocross modus.

-Voorlopige veldrit wedstrijd kalender


Aan het weekoverzicht kan je ook zien dat mijn trainingsvolume en intensiteit de afgelopen 2 weken drastisch zijn teruggeschroeft en er naast fietsen ook wat cross-training (woordspeling in dit geval) in de vorm van een korte duurloop tussen zat. Ik heb bewust even wat gas teruggenomen om vanaf volgende week er weer vol tegenaan te gaan met de opbouw voor het CC seizoen. Ik wil ook 1x per week een korte looptraining handhaven om vooral de banden in enkels en knieen wat te verstevigen.

Dussss het aftellen is begonnen: nog 15 dagen tot de Openingscross in Harderwijk......

Veldrit training Lichtenvoorde

De wekker ging vanochtend al om 6:15. Vandaag veldrittraining in Lichtenvoorde, met de gisteren gereden runbikerun van Borne nog behoorlijk in de benen (5 uurtjes slaap was toch wat weinig) zijn Maurijn en ik vanochtend afgereisd richting Lichtenvoorde, waar we in gezelschap van Marc (die van de Gerolsteiner RadMarathon...) van start zijn gegaan over een mooi en gevarieerd parcours, sommige stukken iets technischer dan vorige week in Gorssel, maar daarvoor weer iets meer asfalt en "rechtuit" wegen.

Het was te merken dat het qua handigheid alweer iets beter ging dan vorige week.

Al met al goeie voorbereiding voor het komende veldrit seizoen.

Run Bike Run Borne

De wedstrijd

Gisteren was het dan zover...de tijdrit training van de afgelopen weken moest zijn vruchten afwerpen.
Wegens de slechte ervaring van de koude start in Deurningen , had ik de tacx meegebracht om de tijd terwijl mijn loper de eerste 7 km liep, nuttig te besteden en warm te rijden.

Het was even slikken toen de loper van ons rivaliserende team van collega's eerder terug was dan mijn loper/collega, later zou blijken dat dit eigenlijk beter was...

Maar goed enkele minuten later kon ook ik van start.

Ik had deze keer mazzel met de plek waar mijn fiets stond dus ik zat redelijk snel op mijn fiets.
En toen moest het gebeuren...klik, klik, klik 38, 39, 40, 41km/h....oei...dat voelt doorgaans beter...nou ja beetje opgang komen dan maar, hartslag liep rustig op naar mijn omslagpunt en toen iets erboven.
Het dorp uit richting Weerselo, "dit wordt geen persoonlijk record vandaag" de benen willen niet.

Na een paar minuten weer geprobeerd de snelheid verder boven de 40km/h te tillen, 43km/h ,44 km/h ging een tijdje goed maar ik voelde mijn benen vollopen.
Dit is onbegonnen werk, ik kan beter iets meer op reserve rijden om straks niet geparkeerd te staan.
De harslag tussen 175-180 geprobeerd te houden (dat houden we wel 3 kwartier vol weten we uit ervaring) en proberen het beenritme (en dus de snelheid) zo constant mogelijk te houden zonder op snelheid te fixeren.

Gelukkig ben ik niet voor mijn collega Jeroen gestart want dan was ie me voorbij komen razen, dat was helemaal funest voor mijn moraal geweest. Het feit dat ik nu gestaag groepjes kon inhalen zonder ingehaald te worden was beter.

Uiteindelijk de schade nog redelijk weten te beperken met een gemiddelde van 39,6 km/h en een tijd van 44:12 .


Cijfers en Lijntjes

Bornse Blokken 1

Vandaag ondanks de harde wind de eerste van de serie specifieke trainingen voor de Run Bike Run van Borne gedaan. Dat zal een serie van 5 weken worden waarbij er elke week een intensief blok aan de training zal worden toegevoegd.

wk30 (23/7-27/7) 4x 4.5km op snelheid - (5min herstel)

wk31 (30/7-03/8) 5x 4.5km op snelheid - (5min herstel)

wk32 (06/8-10/8) 6x 4.5km op snelheid - (5min herstel)

wk33 (13/8-17/8) 7x 4.5km op snelheid - (5min herstel)

wk35 (20/8-24/8) 8x 4.5km op snelheid - (5min herstel)

Al met al lijkt het erg op mijn voorbereiding voor Deurningen alleen zijn de blokken en het herstel nu langer.
Het doel voor vandaag was dus 4 blokken van 4.5 km wedstrijdsnelheid met 5 minuten herstel ertussen. Nu was het wat lastig om op snelheid af te gaan in deze wind, die was immers onmogelijk om constant te houden. Het leek me daarom het beste om bij de uitvoering op hartslag te sturen en dan tussen 175 en 180 bpm te mikken voor de intensieve blokken.

Het was goed te merken dat de blokken langer duurden dan in de voorbereiding van Deurningen, toch denk ik dat ik volgende week mijn hartslag 5 slagen hoger ga proberen te houden.

Ik ben, zeker ook in deze weersomstandigheden, best tevreden over de uitvoering. Misschien heb ik mijn nieuwe tijdritstuur voor de volgende training, dan kan ik ook wat meer aan mijn houding werken.

Cijfers en lijntjes

D26, Port de Balès en de Peyresourde

(12 Juli 2007)
De Route
route

De Cols






Cijfers en Lijntjes
Helaas is de opname pas in de klim van de laatste col(Peyresourde) gestart (of die van daarvoor per ongeluk gewist), jammer dat ik de gegevens van de Port de Bales niet heb, dat was wel de klapper van vandaag.

Rondje Twente

Om na de vakantie, weer een beetje regelmaat te krijgen vandaag een duurtraining. Gezien de wind (kracht 4) is het fijner om met een paar man te trainen, dus met een groepje van 3 hebben we een rondje Losser, Gildehaus, Beuningen, Rossum, Ootmarssum,Weerselo,Saasveld, Deurningen gedaan.
In de grafiek 2 klimmetjes, de eerste bij Gildehaus, de andere is de Zonneberg bij Ootmarssum.

Je kan de kopbeurten in de grafiek terugzien vanwege de stevige wind is de gemiddelde hartslag wat hoog bij een gemiddelde snelheid van nog geen 34km/h.
Verder geen bijzonderheden vandaag.

Cijfers en Lijntjes

Col d'Aspin en de route departemantale 26

De Route

Vanuit Arreau vertrokken voor de klim naar de col d’Aspin, mijn eerste col deze vakantie, meteen maar een categorie 1 klim, omdat we op de grens van de Haut-Pyrenees en de Midi-Pyrenees zitten leek het me verstandig om het rondje via de noordelijk gelegen, lagere (<1000m)> colletjes, vol te maken. Nu is het zo dat ik met tijdens vakanties als een echte toerfietser gedraag, ik stop bij crêperies, neem geregeld fotopauzes en vergeet vooral niet om te genieten van de omgeving, zo ook vandaag dus bijgevoegde hartslagcurve is louter illustratief.

Tijdens de klim geprobeerd zo veel mogelijk onder mijn omslagpunt te blijven, hoewel dat niet overal gelukt is, toch behoorlijk rustig naar boven gereden in ca 57 minuten (na aftrek van de tijd voor foto pauzes) wat dus ook niet bijzonder snel is voor een klim van 13 km met gemiddeld 6,5% stijging.

Boven op de col nog geposeerd voor een aardige Belg die mijn foto nam. Waaruit weer blijkt hoe geweldig fotogeniek ik ben...ahum.

De afdaling richting st. Marie-de-Campan is afgezien van de bochtige, rijkelijk met koeienvlaai bestraatte eerste kilometers, niet bijzonder moeilijk of gevaarlijk. Alleen de harde wind dwong me het stuur stevig vast te houden en de snelheid niet ver boven de 50 km/h te laten oplopen.

Dalen langs de marmer steengroeve bij Payolle en dan via de D935 via Campan naar Beaudéan dan via de D8 richting Bagnères-de-Bigorre.

De D8 loopt parallel aan de D935 maar is geen drukke doorgaande weg, meer een rustig landweggetje door rustieke dorpjes als Asté en Gerde.

Na Gerde komen we in Bagnères-de-Bigorre weer op een drukke verbindingsweg (D938), die slechts enkele kilometers volgen bergop naar de buitenwijk ‘Haute de la Côte’ nog best een pittig kuitenbijtertje, en dan rechtsaf de D26 op en een andere wereld binnen.

Wat een rust op deze weg die slingert over heuvels en dalen in
het grensgebied tussen het hooggebergte (rechts op bijgaande foto) en het heuvellandschap van Navarre waar de middeleuwse uitkijktorens en het kasteel van Mauvezin getuigen dat Gaston Fébus hier de baas was. Zoals je hier kunt zien fiets je eerst over een soort hoogvlakte waarin diepe rivierdalen (nou ja, beek- dalen) zijn uitgesleten. Doordat de weg meerdere malen diep afdaald om ergens een bruggetje over een beekje aan te doen om vervolgens weer omhoog te lopen, kom je ook hier nog behoorlijk aan het klimmen, bij Couret kwam ik nog stijgingspercentages van 9% tegen.

Daar komt bij dat je op 2 punten de uitlopers van een bergrug over moet zodat er ook nog 2 heuse cols op je weg komen; de Couret d'Asque(620m) en de Col de Coupe(720m).

Vanuit Couret heb je ook nog ns een geweldig uitzicht op de Pic du Midi de Bigorre zoals je op de foto links kunt zien.

Indien je in de buurt bent en overweegt deze route te fietsen dan kan ik je de volgende kaarten van harte aanraden.

• Michelin 342 Local (Htes-Pyrénées, Pyrénées-Atlques)
• IGN carte de promenade N0. 70 (Pau-Bagnéres-de-Luchon)

Voor een routekaart op googlemaps klik hier.

De Cols

Cijfers en Lijntjes

Beetje bijkomen

Omdat ik de benen nog behoorlijk kon voelen vandaag...vooral de "karnemelkse rijstebrij in kuit en dij", leek het me verstandig om de Tacx maar weer ns te voorschijn te halen.

Nadat ik ik vandaag ook door de sport fysio flink onderhanden ben genomen; knie en SI gewricht zijn behandeld, scheen een herstel annex duur training wel op zijn plaats.

Beetje de afvalstoffen van gisteren wegwerken en tevens de spanning weer een beetje met souplesse op de spieren aanbrengen na de fysiotherapie.

Half uurtje, drie kwartier, beetje lummelen in Herstel en D1 zones, misschien een piekje of 2 om ook de 'recovery' een beetje te checken..


Het onregelmatige patroon werd mede veroorzaakt doordat de nieuwe cd van DreamTheater op m'n iPod stond en dat leidde me toch enigzins af..

Run Bike Run - Deurningen

Na een week van weinig of geen training vanwege werk en weer was het dan vandaag zover.
Met goede moed maar enigzins argwanend voor wat betreft het weer naar Deurningen.

En inderdaad brak de hemel open vlak voordat de lopers konden starten.
Doorweekt en koud de eerste 7km van mijn loper afgewacht.

Na mijn eigen start eerst behoorlijk last van de koude start gehad, moeilijk een ritme vinden en een paar keer steken in de zij...na ca. 3/4 van ronde kwam ik een beetje in een ritme maar vanwege de wind en het feit dat collega fietsers niet altijd evengoed de vrije doorgang mogelijk maakten, werd het een bijzonder onregelmatige wedstrijd.
Mijn snelheid varieerde tussen de 30 en de 50km/h.

Alleen de derde ronde kon ik grotendeels een strak tempo rijden, dat was ook de enige ronde die ik niet alleen heb gereden, ik was met een klein groepje dat lekker
doordraaide, helaas kwamen we in de finish straat een grote samengeklonterde groep achterop waar we midden in kwamen te zitten vanwege de 'opstopping' voor de wegversmalling zat ik daarna weer alleen (afgezien van de meelifters in mijn wiel dan).

Ik had aanvankelijk een goed gevoel over hoe ik had gereden, beetje pech dat ik weinig van samenwerking kon profiteren maar toch,de intensiteit klopte; 80% boven mijn omslagpunt, vooral de 2e helft op het randje van 'kapot gaan' gefietst, na afloop had ik ook echt niets over.

Dit alles maakt de teleurstelling over mijn eindtijd alleen maar groter....meer dan 46 minuten heb ik erover gedaan..(schaam)...of het alleen de wind was?
Ik weet het niet...;-(